Yogjakarta - Bromo - Ijen - Bali

Zoals jullie allen kunnen zien/lezen ben ik niet getroffen door de aardbeving heb er ook eigenlijk niets van gemerkt en weinig over gehoord... hier is het blijkbaar niet zo'n issue...

Op dit moment zit ik op een balkonnetje in een midrange hotel in Bali.

De busreis van 11 uur was inderdaad in 1 ruk door en een behoorlijk lange zit.
Door de reiszekte die wij ongeveer allemaal hebben in het gezin begon de reis daarom ook behoorlijk misselijk.
Na een tussenstop heb ik de chauffeur gevraagd of ik voorin mocht zitten en daarna ging het een stuk beter.
Zat daar dus heerlijk als een VIP met de meeste ruimte.
Tijdens deze trip een heel aardige Nederlandse jongen ontmoet (Ernst) die in dezelfde hostels zou slapen als ik dus dat maakte het een stuk makkelijker en gezelliger.
's avonds laat werden we in een guesthouse afgezet wat... nou ja.. best basic was MAARRRRRR een warme douche!!!
Na de douche samen gegeten en we konden kiezen uit rijst met kip en rijst zonder kip maar met groente... de groentes bestonde uit een scijfje komkommer, een halve cherrytomaat en welgeteld 1 groene boon. Hilariteit alom dus.
Die rijst begint me een beetje m'n strot uit te komen maar goed, wat kun je anders verwachten.

's ochtends moesten we om 3.30uur opstaan omdat we naar het vieuwpoint zouden gaan om de zonsopkomst bij Bromo te bekijken.
Na de nodige navraag werd mij verteld dat dat allemaal prima te belopen was, NOT!!
Steile hellingen, zachte ondergrond en ijle lucht. Ben van ellende op een paardje gesprongen die daar liepen voor toeristen zoals ik :D
Mooie zonsopkomst gezien en daarna naar beneden... dat ging een stuk makkelijker.
Toen met de Jeep naar de Bromo zelf omdat je deze vulkaan ook kon beklimmen...
Behoorlijk winderig waardoor heeeeeeeel veel stuifzand bekeek ik de berg en dacht: NOT FOR ME!

Heb heerlijk van het uitzicht genoten en gewacht tot onze groep weer terug was.
Daarna terug naar het hostel om te ontbijten en te douchen en stond de volgende rit van 7 uur op de planning richting Ijen.
Ter info voor Carlo: Ijen is ook een vulkaan met daarin een krater waar gele troep wordt gewonnen wat gebruikt wordt voor cosmetica ed, sulfar/sulvar is volgens mij het Engelse woord.
Ook deze rit weer voorin gezeten, maag en hoofd werken niet echt mee.
Zeer goede band opgebouwd met chauffeur, ik gaf hem slokjes water... hij gaf mij sigaretten om te roken.

De wegen zijn echt verschrikkelijk hier, met het busje over losse stenen etc etc etc. Op een gegeven moment stonden we ineens stil en bleek dat ze hadden besloten een stukje weg te repareren.
Teer wordt heet gemaakt en geplaatst op het bewuste stukje "weg" en dat alles met de hand... heel bizar!
Na deze stop, wat ongeveer een uur in beslag nam de weg vervolgd naar het volgende hostel.
Mijn migraine bleef groeien dus ik kon niet wachten tot we daar zouden zijn aangekomen want de medicijntjes zaten in de backpack die achterin de auto lag en niet “even” gepakt kon worden.
Aangekomen bleek het een zeer relaxed verblijf te zijn, zwembad erbij en een kamer met een 2-persoonsbed en een 1-persoonsbed. Snel de pijnstillers gepakt en een uurtje geslapen. Hierna voelde ik me een stuk beter.
Er bleek een fout te zijn gemaakt met reserveringen en zo kwam ik er via Ernst achter dat de chauffeur nu geen slaapplek had maar had besloten daarom in de bus te slapen….
Aangezien ik liever heb dat we een uitgeslapen chauffeur hebben, heb ik hem aangeboden het bed naast mij te pakken. Ontspan… het was een jongen van 28 en zoals eerder beschreven hadden we een heel goede band :-p
Tot mijn stomste verbazing nam hij dit aanbod aan en zo sliep ik ineens niet alleen op een kamer, daarbij wist hij dat ik me niet goed voelde dus kreeg ik een massage van het huis.
Redelijk opgeknapt vielen “we” in slaap en ging de wekker opnieuw om 3.45uur voor de tour naar de Ijen.
Ik hoor jullie al denken: oh, oh, oh Arianne toch… maar heb al m’n centjes en spullen nog dus er is niets aan de hand!

Vol goede moed naar de volgende beproeving… Helaas heb ik deze tocht moeten afblazen. Ben halverwege gekomen maar merkte dat het echt niet meer ging. Voelde me zwaar beroerd tijdens deze beklimming (het waren namelijk ook geen fijne wandelwegen ofzo maar heel steile “paden”) en besloten halverwege weer af te dalen. Heb mooie foto’s gezien van mensen die boven zijn geweest en het moet er fantastisch hebben uitgezien. Heb geen spijt dat ik niet heb “doorgezet” want ik merkte aan alles dat het gewoon niet ging lukken, na iedere bocht bleek de helling weer een stukje hoger en steiler en voelde ik me misselijker en m’n hoofdpijn verergerde…
Teruggegaan naar de bus waar m’n inmiddels goede vriend chauffeur zat te wachten. Heerlijk kopje thee gedronken en gelezen bij het opkomende zonnetje.
Nadat iedereen was teruggekomen weer de bus ingesprongen om richting Ketapang (ofzo) te gaan voor de ferry naar Bali.

Inmiddels had ik weer bereik met m’n telefoon en kwamen de bezorgde smsjes en gemiste oproepen binnen. Nogmaals; in de omgeving waar ik zat heb ik er niets van meegekregen behalve 1 Engels meisje wat me vroeg of ik er meer van wist.

Veerboot naar Bali was heerlijk, gezicht in de wind en genoten van de mooie blauwe zee.

Transport was allemaal geregeld maar ik moet eerlijk zeggen dat het hier allemaal nogal chaotisch gaat allemaal. Je wordt in een bus gezet en daarna vertellen ze dat je er een keer uitmoet omdat je moet overstappen op een andere bus naar Lovina… maar wanneer/hoe dat krijg je er maar moeilijk uit.

Via Lonely Planet een hotel uitgezocht en de bus heeft me in de buurt afgezet. Via een jongen op een scooter naar het hotel gebracht (zo zie je maar… alles gaat wazig) en ingecheckt.
Die jongen liep daar natuurlijk niet voor niets maar was van een diving-club en wilde mij iets verkopen. De enige reden dat ik naar Lovina ben gegaan is omdat je hier heel mooi kunt snorkelen dus dat kwam nog eens goed uit.
Afgesproken dat ik morgen om 9.30uur wordt opgehaald om 2 uur te gaan snorkelen en daarna met een scooter naar de hotsprings ga.
Lekker wat gegeten en een duik in het zwembad maken mijn eerste bezoek aan Bali compleet.

Inmiddels is het 20.10uur hier (het is een uur later dan op Java) en heb ik de nodige beesten m’n kamer in zien gaan… en er niet uit zien komen. Het zijn beesten waarvan ik niet weet wat het zijn en wat ze kunnen doen dus dat maakt me niet echt relaxed… ben al weer naar binnen gegaan om ze te zoeken maar kan niks meer vinden :s
Aangezien ik nog steeds geen klamboe heb (sorry On en Eef) vrees ik dat er vannacht wat bezoekers krijg… A-RELAXED!!

Beetje jammer is ook dat ik morgenochtend alleen om 9 uur naar Ubud kan gaan wat m’n planning een beetje in de war schopt. Wilde morgen naar Ubud gaan, daar 1 nachtje blijven en vervolgens door naar Kuta om daar de rest uit te chillen… via huur met chauffeur moet ik 40 euro betalen voor 2,5 uur wat mij een beetje te gek wordt…. Maar denk toch ook niet dat ik hier nog een nachtje wil blijven met al die kieren en insecten… dilemma!

Probeer het iedere keer kort tehouden maar dat mislukt toch jammerlijk, hihi

Oh… de bus was trouwens ook nog wat, remmen die piepen ben ik wel gewend maar staal op staal geluid en de bergen in, iets minder. Omdat ik voorin zat, zag ik dat hij meerdere knoppen heeft voor andere remmen (die niet piepten) wat me enigszins gerust stelde…

Tot snel!!!
Dikke kus

@ Denzell: Ik mis jou ook heel erg en kijk nu al uit naar het moment dat ik je een dikke kus en knuffel kan geven!!!