Thamel, Kathmandu

Update tijd!!

Tijdens het plaatsen van m'n vorige verslag voelde ik me vooral prinsessig, helemaal fris en vol vertrouwen in m'n kamer...

Na het plaatsen van het verslag ben ik wat blokjes rond m'n hotel gaan lopen, omdat ik anders bang was dat ik zou verdwalen.
Ik zit nu in het midden van Thamel en er zijn genoeg bars en restaurants te vinden om pitstops te maken...
Teruggekomen in m'n hotel met goede moed m'n kamer in waar ik meteen m'n eerste kamergenoot ontmoette op de drempel van de badkamer.. Deze vermoorden mislukte jammerlijk waarna hij achter m'n bed vluchtte.
Terwijl ik van de schrik aan het bekomen was en een plan aan het bedenken was zag ik iets bewegen bij m'n zwarte bh die op m'n bed lag... Na wat schudwerk bleek ik niet met 1 maar met 2 levende wezens in de kamer was. Dit mormel bewoog zich over m'n bed onder m'n matras en was de chaos in m'n hoofd compleet.
Geen gastouders die ik kon roepen en geen idee wat ik moest doen ben ik op de gang gaan staan met m'n blik op het bed gericht.
Inmiddels zag ik een meisje op de gang en heb haar gevraagd of zij iets van spray had om ze te vermorzelen, antwoord negatief maar zij begreep m'n paniek en samen zijn we de security-meneer gaan halen.
Deze kwam trouw mee naar boven, heeft de kakkerlak gezien maar was niet snel genoeg waardoor ook deze kom vluchten.
Lang verhaal kort... Andere kamer gekregen.
M'n moeder maakte het er niet beter op door te zeggen dat deze jongens misschien uit m'n tas waren gekomen waardoor ik niet eerder kon gaan slapen tot ik m'n tassen binnenstebuiten had gekeerd met een hartslag van 250...
Rond half 2 was de lucht geklaard en kon ik "rustig" gaan slapen.
M'n telefoon waarmee ik in contact bleef m'n zusje via FaceTime tijdens dit avontuur was gevallen terwijl deze aan het laden was en daardoor m'n oplader stuk.
Volgende dag moest ik dus op zoek naar een oplader en moest verkassen naar een andere kamer omdat dit een 3-persoonskamer was.
M'n volgende kamer was de wc kapot dus opnieuw spullen gepakt en in de 4e kamer beland.

De volgende morgen moed verzameld om Thamel te gaan verkennen omdat ik voldoende dingen te doen had maar eigenlijk te angstig om te verdwalen. Mezelf bij elkaar geveegd en op pad gegaan...
Eigenlijk ben ik best goed met wegen en de weg terug vinden als ik alleen ben :-)
Luizenshampoo gekocht, nieuwe tas, boek (heel handig systeem, je koopt een boek en als je het uit hebt breng je het terug en krijg je de helft van je geld terug), thee gekocht en toen liep ik prompt tegen een Spa/beauty salon op... Tja, what else could I do?!
Full treatment met manicure (lees: rode nagels) gehad en helemaal zen weer terug.

De volgende dag een Engelse man en een Amerikaanse jongen ontmoet in het hotel waar ik de hele dag mee op stap en geweest. De Amerikaanse jongen Dickson is out of the blue in Nepal beland en bedacht dat hij een trekking naar de Everest wilde doen maar totaal geen spullen hiervoor had dus middagje shoppen. 'S avonds naar een bandje geweest en daarna naar een club die, zonder grap, OMG heet. aangezien dat een uitdrukking is die ik inmiddels gemiddeld ieder uur wel roep best toevallig.
Errug leuke avond gehad waardoor ik m'n plan iets bijstel :-)
Geen Bhaktapur op zondag maar een #lazysunday...

Maandag opnieuw met m'n nieuwe Amerikaanse mattie op stap om de laatste spullen te regelen voor en moed aan het verzamelen de tattoo en piercingshop in te stappen om het gat in m'n neus open te laten maken :-) (dinsdag pas gerealiseerd dankzij m'n Engelse vriend die zo vriendelijk was om mij in z'n hand te laten knijpen :-D)

Verder veel rondgelopen in Kathmandu en besef dat dit een heel andere kant van Nepal is dan waar ik in Pokhara in heb geleefd.
Ik ben zo dankbaar dat ik daar zoveel tijd heb door mogen brengen waardoor ik veel meer heb geleerd van Nepal en de inwoners dan wanneer ik het grootste gedeelte van m'n tijd in een plaats als Thamel heb doorgebracht. Beide hebben hun charme maar door de vele toeristen is het hier dusdanig verwesterd dat het authentieke Nepal met al z'n gebruiken veel minder is geworden.
Desondanks vind ik het fijn om hier te zijn en ook dit te ervaren.

Matthew (de man uit Engeland) heeft eerder meditatiecursussen gedaan in de leer die ik ook ga starten op 14 juni en heeft me een aantal keer geprobeerd gerust te stellen door dingen te vertellen waarbij hij eigenlijk het tegenovergestelde bereikte...
Het enige wat ik kan doen is mij overgeven aan wat gaat komen maar om eerlijk te zijn ben ik wel een beetje gespannen in wat me allemaal te wachten staat maar tegelijk kijk ik er vreemd genoeg ook naar uit.
Het zal een zware dobber worden; niet alleen complete stilte maar ook oogcontact maken is verboden en natuurlijk de overige "beperkingen" als lezen, muziek luisteren en schrijven.
Desondanks ben ik benieuwd naar het effect wat dit alles op mij zal hebben.

Mijn dagen in Kathmandu vullen zich vooral op met Nepalese thee drinken, rondhangen, kletsen, lezen en lekker eten. Nog steeds ben ik van plan naar Bhaktapur te gaan maar ben op het punt gekomen dat ik besef dat ik niets MOET en alleen hoef te denken aan waar ik zin in heb die dag en dat voelt goed!

Mijn volgende update zal komen nadat ik ben teruggekomen uit het meditatiecentrum, hoewel daar niet veel boeiends zal gebeuren om te vertellen aangezien het 10-12 uur mediteren per dag is :-)

Ik voel me goed, ben zo dankbaar dat ik dit mee mag maken en ondanks de mindere momenten kan ik alvast concluderen dat deze reis nu al de moeite waard is!

Heel veel liefs Xx