Pokhara - Bardia NP - Pokhara

Lieve volgers,

Op het moment dat ik dit stukje schrijf zit ik midden in de jungle te wachten tot er een tijger voorbij komt (ik schrijf m'n stukjes in etappes tot hij af is en als er dan internet is plaats ik 'm).

Het plan lijkt vooralsnog uit te gaan komen, wat op zich voor mij al een unicum is aangezien ik meestal alles op 't laatste moment weer omgooi :-)
Vrijdagochtend moesten wij kaartjes kopen voor de busreis richting Ambasa om te komen bij Bardia National Park.
Alle kruispunten worden aangemerkt met naam en eindigend op chowk... In dit geval moesten we zijn op Prithivi chowk. Dit is een niet toeristische plek waardoor er niets in het Engels wordt aangegeven alleen in Nepalese karakters. De ticketverkoop was dan ook geen makkie om te vinden maar na veel navraag kwamen we er achter dat we kaarten konden kopen bij een mannetje achter een soort tralies en door middel van gebaren, wijzen en schreeuwen (dat ga je vanzelf doen) toch allemaal weer goed gekomen..

Vanuit Pokhara hadden wij al een resort geboekt dus aangekomen op het buspark moesten we even wachten op onze "taxi" naar het resort. Resort klinkt nogal all inclusive, uberluxe en groot maar dat is het niet :-D.
De taxi bleek te bestaan uit 2 motorbikes waar wij achterop mochten hoppen om via opnieuw onverharde wegen aan te komen bij ons vakantiehuisje.
Het was inmiddels half 4 's nachts zonder echt geslapen te hebben dus je kunt je voorstellen dat we redelijk gebroken waren. 14,5 uur in een bus is best pittig te noemen, zeker als je bedenkt dat het Nepal is en wij dan wel een vaste zitplaats hadden maar de mensen om ons heen niet. Ik zat aan het gangpad waardoor ik 1 mevrouw had die m'n been gebruikte als steunpilaar en 1 mevrouw die mijn armsteun had toegeëigend waardoor ik redelijk claustrofobisch werd ;-)
Laatste paar uur was de rust weder gekeerd en verliep de busreis eigenlijk, verrassend genoeg, zeer voorspoedig.

Het resort is meer dan prima, huisjes in de jungle met als enige nadeel dat er heeeeeeel veel kruipende en vliegende dierenvriendjes aanwezig zijn. Een spin van 15 cm, duizenden miertjes, torren groot en klein, uit de kluiten gegroeide libelles, sprinkhanen and so on...

Eerst even een paar uur geslapen, ontbeten en gevraagd wat de mogelijkheden waren om te gaan doen.
Meteen werd een "camping" geopperd, nachtje tegen de grens van Bardia NP aan in een tentje op zoek naar de wilde dieren. Best gaaf! Zo gezegd zo gedaan, konden nog een wat rusten want het was een erg warme dag (lees 46 graden!! Met als laagste punt 28 graden om 5 uur 's nachts).
Het vervoersmiddel was ook nieuw voor mij... Een wagen getrokken door 2 buffalo's, hi-la-risch!!
1 kok, 2 gidsen (vond het zelf een beetje overkill aan begeleiding, maar wie ben ik?!) , Diewertje en ik vol goede moed op zoek naar dieren.
Buiten een paar aapjes, hertjes en vogels was het resultaat ietwat teleurstellend maar wel een superleuke ervaring rijker! Zijn bijna hele nacht opgebleven omdat de rivier waar wij aan zaten vaak werd gebruikt door de dieren als oversteekplaats, alleen niet op de avond dat wij er waren :-D
De volgende morgen dubbel verrot omdat dit "nauwelijks slaap nacht nummer 2" was dus toen het ging regenen gauw de spullen gepakt, de buffalowagen werd voor gereden en snel naar het huisje voor een paar uur slaap.
Een van de gidsen was jarig en had ons uitgenodigd 'a avonds momo's te gaan eten en iets te gaan drinken daarna gauw weer naar bed omdat de volgende dag de wandelsafari op de planning stond.
6 uur ontbijten en vlug het park op...
Score tot nu toe: veel hertjes, mooie vogels en een neushoorn!!
Zoals gezegd zijn we nu aan het wachten of de tijger zich nog laat zien, fingers crossed!! (Note: tijger gezien!!! Wat een supergaaf moment, echt een kick!!)

Diewertje en ik hebben erg veel plezier en maken veel lol dus hebben absoluut geen spijt dat we hierheen zijn gegaan!

De terugreis daarentegen viel wel behoorlijk tegen, dit was meer een "lokale" bus wat wil zeggen dat deze waar mogelijk stopt om meer mensen in te laden.
Wij hadden stoel 7 en 8 wat na de stoelen op de achterste rij de minst fijne plek is (zit precies boven de band) en had ik geluk dat de man voor mij z'n rugleuning naar achter kieperde waardoor ik helemaal opgevouwen zat... TE onbeschoft!! Dus eerst al hele tijd met m'n knieën in z'n rug geprikt (zonder resultaat) en daarna nogal dwingend gevraagd/verzocht of hij z'n stoel anders wilde zetten wat hij met Gods gratie gedaan heeft.
Ik wist niet dat ik iemand waar ik niet meer dan 10 woorden mee heb gewisseld zo intens kon haten!!
De terugreis begon om 3 uur 's middags en wij kwamen de volgende ochtend om half 8 aan... Tel uit je winst :-s.
Deze bus kwam uit India en waren wij de toeristische attractie in de bus. Mensen namen selfies maar dan zo dat wij er ook op stonden, stiekeme staar-partijen alles :-D
Tijdens uitstappen allemaal taxi's die vroegen of ze ons naar Lakeside (het toeristengebied) konden brengen en waar we heen gingen waarop Diewertje en ik zeiden: "we just want to go home" wat ook echt zo voelde, alsof we thuis kwamen na een weekendje weg :-)
De taxi chauffeurs begrepen dat niet helemaal en nadat ik vertelde dat ik ging lopen naar m'n huis op Buddha chowk namen ze hun verlies en lieten ons gaan :-)

Ik besefte dus ook ineens dat ik geen enkele poule wedstrijd van het wk kan zien omdat ik dan in het klooster zit... Holy fuck... Daar had ik nog niet over nagedacht!!

Straks gaan we een nieuwe piercing kopen, de week is om en geen noemenswaardige problemen dus nu een "mooie" uitzoeken!
Morgen komt er weer een nieuw meisje op het project en op onze laatste dag nog 1.

Nog maar 1 week te gaan... Waar ik in het begin dacht dat de tijd nooit voorbij zou gaan is het uiteindelijk gevlogen!
Vrijdag met Diewertje pizza eten en biertje drinken in Lakeside, zondag met m'n gastfamilie (en DE neef...) eten in Lakeside als vervroegd afscheid en woensdag m'n laatste dag!

Liefs, kussen en knuffels!! Xx